به دنیای آنارشیسم خوش آمدید
تهیه و تدوین : فرشید یاسائی
پیشگفتار : آنارشیسم یک فلسفه سیاسی - اجتماعی و فرهنگی است که به دنبال حذف همه اشکال سلسله مراتب و اقتدار اجباری است. این نظریه بر این باور است که جامعه می‌تواند و باید بدون دولت یا هرگونه ساختار قدرت متمرکز عمل کند. آنارشیستها معتقدند که مردم قادرند بطور داوطلبانه و از طریق همکاری متقابل زندگی کنند. هرچند این نظریه در طول تاریخ پیروان و منتقدان بسیاری داشته است، همچنان به عنوان یکی از جنبش‌های تاثیرگذار در گفتمان سیاسی باقی مانده است. آنارشیسم، مانند هر نظریه سیاسی دیگری، دارای نقاط قوت و ضعف‌های خاص خود است. بررسی این جنبه‌ها می‌تواند به فهم بهتر این نظریه و تأثیرات آن بر جامعه کمک کند. در ادامه...به برخی از نکات مثبت و منفی آنارشیسم پرداخته خواهد شد.
نکات مثبت آنارشیسم
آزادی فردی: یکی از مهم ترین نقاط قوت آنارشیسم تأکید بر آزادی و خودمختاری فردی است. آنارشیستها بر این باورند که افراد باید آزاد باشند تا بدون دخالت دولت یا ساختارهای قدرت، تصمیم‌گیری کنند و زندگی خود را پیش ببرند.
برابری: آنارشیسم به دنبال ایجاد جامعه‌ای بدون سلسله مراتب است، جایی که همه افراد از حقوق و فرصت‌های برابر برخوردار باشند. این ایده بر این باور است که نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها اغلب از ساختارهای قدرت ناشی میشوند.
همکاری و همبستگی: آنارشیسم بر اهمیت همکاری و همبستگی بین افراد تأکید دارد. آنارشیستها معتقدند که مردم می‌توانند بدون نیاز به زور و اجبار، به صورت داوطلبانه با یکدیگر مراوده وهمکاری کنند.
خودگردانی: آنارشیسم پیشنهاد میکند که جوامع به جای تکیه بر نهادهای مرکزی، باید از طریق ساختارهای خودگردان و دموکراتیک اداره شوند. این می‌تواند به افزایش مشارکت افراد در تصمیم گیری‌های اجتماعی و سیاسی منجر شود.
نکات منفی آنارشیسم
عدم وجود ساختار سازمانی : یکی از انتقادات اصلی به آنارشیسم، فقدان یک ساختار سازمانی پایدار و موثر است. برخی منتقدان معتقدند که در غیاب دولت و ساختارهای قدرت، حفظ نظم و اداره جامعه دشوار خواهد بود.
مشکلات عملیاتی : پیاده‌سازی کامل آنارشیسم در دنیای واقعی با چالش‌های عملیاتی زیادی مواجه است. برای مثال، حفظ امنیت، تامین منابع و مدیریت بحران‌ها بدون یک ساختار مرکزی می‌تواند بسیار پیچیده باشد.
تضاد منافع: در جامعه‌ای بدون ساختارهای قدرت، تضاد منافع بین افراد و گروه‌ها ممکن است به سرعت به درگیری‌ها و نزاع‌های مداوم تبدیل شود. نبود یک مرجع قدرت مرکزی می‌تواند این درگیری‌ها را تشدید کند.
سوءاستفاده از آزادی: آنارشیسم به شدت بر آزادی فردی تأکید دارد، اما این آزادی ممکن است به سوءاستفاده منجر شود. بدون قوانین و مقررات، احتمال افزایش رفتارهای غیرمسئولانه و آسیب زننده وجود دارد.
نتیجه‌گیری
آنارشیسم به عنوان یک نظریه سیاسی – اجتماعی و فرهنگی ، پیشنهادهای جذابی برای ایجاد یک جامعه آزاد و برابر دارد. با این حال، اجرای این نظریه با چالش‌ها و مشکلات عملی زیادی همراه است. ارزیابی نقاط قوت و ضعف آنارشیسم می‌تواند به فهم بهتر این نظریه و بررسی امکان پذیری آن در دنیای واقعی کمک کند....در ادامه به پرسش هائی که مطرح است ، پاسخ داده خواهد شد!
1 - آنارشیسم چیست؟
آنارشیسم یک فلسفه سیاسی - فرهنگی است که بر مبنای حذف هر نوع سلسله‌مراتب اجباری و سلطه‌گری، از جمله دولت ، و هر نوع سیستم اقتدارگرایانه سیاسی – اقتصادی استوار است. این فلسفه بر اساس آزادی فردی ، همکاری متقابل و خود مدیریتی است. با بررسی نکات مثبت و منفی آنارشیسم به ما کمک میکند تا دیدگاه‌های مختلف در مورد این فلسفه را بهتر درک کنیم.
آنارشیسم تاکید زیادی بر آزادی فردی و حقوق بشر و عدالت قضائی و سیاسی دارد. هدف این فلسفه، ایجاد جامعه‌ای است که در آن همه افراد بدون دخالت دولت یا هر نوع سلطه‌گری دیگری، آزادی کامل دارند و رعایت ، شناخت و احترام به حقوق دیگران از واجبات است! آنارشیسم بر این باور است که همه افراد جامعه باید از حقوق و فرصت‌های برابر برخوردار باشند. این فلسفه مخالف با هر نوع نابرابری اجتماعی ، قضائی و اقتصادی است. آنارشیستها به خودمدیریتی و تصمیم‌گیری جمعی اعتقاد دارند. این فلسفه به جای تکیه بر نمایندگان یا رهبران ، بر دموکراسی مستقیم و مشارکت همه افراد در تصمیم‌گیری‌ها تأکید میکنند.
آنارشیسم بر همبستگی و همکاری متقابل بین افراد و گروه‌ها تأکید دارد. این فلسفه بر این باور است که جامعه‌ای که بر اساس همکاری و همیاری ساخته شده باشد، پایدارتر و عادلانه‌تر و انسانی تر خواهد بود. یکی از بزرگترین نقدها به آنارشیسم و آنارشیستها ، مشکلات اجرایی و عملیاتی کردن این فلسفه در دنیای واقعی است. گفته میشود : بدون دولت و ساختارهای اقتدار، حفظ نظم و هماهنگی در جامعه ممکن است دشوار باشد.البته کسانی این موضوعات را مطرح میکنند که از قدرت رویای خود کم استفاده میکنند! مطرح میشود که نبود یک نهاد مرکزی مانند دولت ، ممکن است به مشکلات امنیتی و نظم عمومی منجر شود. حفاظت از حقوق افراد و مقابله با جرم و جنایت در یک جامعه آنارشیستی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
در مورد اقتصاد و روند تولید ترس کاذبی وجود دارد ، لذا مطرح میکنند: بدون ساختارهای اقتصادی و مدیریتی متمرکز، حفظ تولید و توزیع منابع ممکن است دشوار شود. این مسئله می‌تواند به کمبود منابع و کاهش کیفیت زندگی منجر شود. در یک جامعه آنارشیستی، تنوع گسترده‌ای از دیدگاه‌ها و ایده‌ها وجود دارد که ممکن است به اختلافات شدید و عدم هماهنگی منجر شود. نبود یک مرجع مرکزی برای حل اختلافات می‌تواند مشکلات جدی ایجاد کند. در مورد اقتصاد و مدلهای پیشنهادی در مقاله ای جداگانه بدان پرداخته شده است!
2 - چگونه میشود آنارشیستها را در یک سازمان ؛ سازماندهی کرد؟
سازماندهی آنارشیستها در یک تشکل چالشی و بحث برانگیز است ، زیرا اصول اصلی آنارشیسم شامل رد هر نوع سلسله مراتب و اقتدار متمرکز است و عموما با احزاب مشکل دارند و تشکیل حزب نمی دهند! با این حال ، راهکارهایی وجود دارد که به آنارشیستها امکان می‌دهد تا به صورت مؤثر و با حفظ اصول خود، سازماندهی شوند. آنارشیستها دنیای کار و غیر کار را ازهم تفکیک کرده اند...آنجا که به دنیای کار مربوط میشود ، تشکیل سندیکا ، کانون ها ، شورا های گوناگون مطرح است. در اینجا چند روش و اصول برای سازماندهی آنارشیستها ارائه میشود:
1. خودمدیریتی و دموکراسی مستقیم
تصمیم‌گیری جمعی: تصمیم‌گیری‌ها باید به صورت جمعی و با مشارکت همه اعضا صورت گیرد. ابزارهای مختلفی مانند مجامع عمومی، شوراهای محلی و کارگروه‌های تخصصی می‌توانند برای این منظور استفاده شوند.
اتفاق نظر: استفاده از فرآیندهای اتفاق نظر به جای رای‌گیری اکثریت – اقلیت مدل دمکراسی های موجود! به همه اعضا اجازه می‌دهد تا صدای خود رابه گوش دیگران برسانند و در تصمیم‌گیری‌ها نقش داشته باشند.
2. شبکه‌ای و غیرمتمرکز
ساختارهای شبکه‌ای: سازماندهی به صورت شبکه‌ای و غیرمتمرکز به آنارشیستها امکان می‌دهد تا از ساختارهای سلسله مراتبی اجتناب کنند. در این ساختارها، گروه‌های کوچک‌تر با همکاری و هماهنگی با یکدیگر فعالیت میکنند.
فدراسیون‌های محلی و منطقه‌ای: تشکیل فدراسیون‌های محلی و منطقه‌ای از گروه‌ها و کمیته‌های مختلف که به صورت افقی و برابر با یکدیگر همکاری میکنند!
3. خودمختاری گروه‌ها
استقلال گروه‌ها: هر گروه یا کمیته باید استقلال خود را حفظ کند و بتواند به صورت مستقل تصمیم‌گیری کند. این به جلوگیری از تمرکز قدرت و حفظ اصول آنارشیستی کمک میکند.
پروژه‌های مشترک: گروه‌های مختلف می‌توانند برای پروژه‌های مشترک با یکدیگر همکاری کنند، در حالی که استقلال خود را حفظ میکنند.
4. چرخش وظایف و مسئولیت‌ها
چرخش نقش‌ها: چرخش وظایف و مسئولیت‌ها بین اعضا می‌تواند به جلوگیری از تمرکز قدرت و ایجاد برابری کمک کند و این در روانشناسی اعضا موثر است که کارجمعی را فدای تفکر حزبی و مرکزیت طلبی نکنند!
آموزش و توانمندسازی: آموزش مداوم و توانمندسازی اعضا به آنها کمک میکند تا مهارت‌های لازم برای انجام وظایف مختلف را به دست آورند و در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت کنند.
5. شفافیت و پاسخگویی
شفافیت در تصمیم‌گیری: تمام تصمیم‌گیری‌ها باید به صورت شفاف انجام شود و همه اعضا از فرآیندها و نتایج آگاه باشند.
پاسخگویی: اعضا باید نسبت به تصمیم‌ها و اقدامات خود به دیگر اعضا پاسخگو باشند.
6. تاکید بر همبستگی و حمایت متقابل
همبستگی و همکاری: تقویت روحیه همبستگی و همکاری متقابل بین اعضا و گروه‌ها از طریق فعالیت‌های مشترک و حمایت‌های متقابل.
ایجاد شبکه‌های حمایت: ایجاد شبکه‌های حمایت متقابل برای مواجهه با چالش‌ها و مشکلات مشترک.
مثال‌ها و موارد عملی:
سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری آنارشیستی: مانند * CNT (...به پاورقی رجوع شود...!) در اسپانیا که به صورت خودمدیریتی و دموکراسی مستقیم سازماندهی شده‌اند.
- کمون‌ها و اجتماعات محلی: گروه‌های محلی که به صورت خودمختار و غیرمتمرکز عمل میکنند و از اصول آنارشیستی پیروی میکنند. تجربه جنبش ماخنو در اوکرائین*(...به پا ورقی رجوع شود...!)
سازماندهی آنارشیستها بر اساس اصولی مانند آزادی، برابری، و همکاری متقابل می‌تواند به ایجاد سازمان‌هایی کارآمد و هماهنگ کمک کند، در حالی که ارزش‌های بنیادین آنارشیسم حفظ شوند.
3- آیا در جهان امروزی آنارشیستها جائی برای خود دارند؟
بله...! در جهان امروز آنارشیستها جایگاه خود را دارند و در بخش‌های مختلف جامعه و جنبش‌های اجتماعی فعال هستند. آنارشیسم به عنوان یک فلسفه سیاسی و اجتماعی - فرهنگی همچنان تأثیرگذار است و در قالب‌های مختلفی مانند فعالیت‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دیده میشود. در اینجا به چند زمینه که آنارشیستها در آنها فعال هستند اشاره می‌کنیم:
1. جنبش‌های اجتماعی و سیاسی:
جنبش ضدسرمایه‌داری: آنارشیستها نقش مهمی در جنبش‌های ضدسرمایه‌داری ایفا میکنند. آنها با مخالفت با نظام‌های اقتصادی نابرابر و تلاش برای ایجاد سیستم‌های اقتصادی جایگزین مبتنی بر تعاون و خودمدیریتی فعال هستند. آنان معتقدند در یک جامعه آزاد آنارشیستی ؛ سرمایه اجتماعی میشود... نه دولتی ! در این مورد در بخش اقتصادی مفصل صحبت میشود!
جنبش‌های زیست‌محیطی : بسیاری از آنارشیستها در جنبش‌های زیست محیطی نقش مهمی دارند و با فعالیت‌هایی گسترده و اعتراض به تغییرات آب و هوایی، به حفظ محیط زیست و مقابله با تخریب آن می‌پردازند.
حقوق بشر و عدالت : آنارشیستها در جنبش‌های حقوق بشر و عدالت خواهی مشارکت مستقیم دارند و برای حقوق گروه‌های محروم و اقلیت‌ها تلاش می کنند. خصوصا در جنبش زنان و موضعیگیری شدید با کار کودکان ! بردگی جنسی ، کودک آزاری ....و شکنجه و اعدام....آنارشیستها به کنترل موالید نظر خاصی دارند و فرزند آوری ( بیش از دو فرزند) را برای جامعه مفید ارزیابی نمیکنند!
2. سازمان‌های کارگری و اتحادیه‌ها
همبستگی کارگری: آنارشیستها از طریق شبکه‌های همبستگی و اتحادیه‌های مستقل کارگری به حمایت از حقوق کارگران و مبارزه با استثمار می‌پردازند.
3. کمون‌ها و جوامع محلی خودمختار
کمون‌ها: بسیاری از آنارشیستها در کمون‌ها و جوامع محلی خودمختار زندگی میکنند و تلاش میکنند تا الگوهای جایگزین زندگی جمعی و خودمدیریتی را پیاده کنند.( برای اطلاع بیشتر رجوع شود به پاورقی ... شهرکی در پایتخت دانماک به نام * فری تاون کرستیانیا.Freetown Christiania * )
پروژه‌های محلی: پروژه‌های محلی مانند باغ‌های شهری، تعاونی‌های تولیدی و مسکن‌های اشتراکی که بر اساس اصول آنارشیستی سازماندهی شده‌اند، در بسیاری از نقاط جهان وجود دارند.
4. فرهنگ و آموزش
آموزش آنارشیستی: آنارشیستها در زمینه آموزش نیز فعال هستند و مدارس و برنامه‌های آموزشی که بر اساس اصول دموکراسی مستقیم و خودمدیریتی طراحی شده‌اند، را ترویج میکنند.
فرهنگ و هنر: بسیاری از آنارشیستها در حوزه‌های فرهنگ و هنر فعالیت میکنند و از طریق هنرهای تجسمی، موسیقی، و ادبیات، پیام‌های خود را به مخاطبان می‌رسانند.
5. فناوری و اینترنت
از آنجائی که آنارشیستها اعتقاد به گردش اطلاعات و حفاظت از حریم خصوصی و آزادی اینترنت دارند! لذا در جنبش‌های حفاظت از حریم خصوصی و آزادی اینترنت فعال هستند و با استفاده از فناوری‌های رمزنگاری و شبکه‌های غیرمتمرکز به مقابله با نظارت دولت‌ها و شرکت‌ها های بزرگ می‌پردازند.
نتیجه‌گیری :
در جهان امروزی: آنارشیستها در حوزه‌های مختلفی از جامعه فعال هستند و به دنبال ایجاد تغییرات مثبت از طریق احترام به اصول آزادی ، برابری حقوقی و خودمدیریتی می‌باشند. اگرچه چالش‌ها و موانع زیادی پیش روی آنها قرار دارد، اما فعالیت‌ها و تاثیرات آنها همچنان ادامه دارد و در بسیاری از جنبش‌ها و سازمان‌ها نقش مهمی ایفا میکنند.
آنارشیسم و هنر :
آنارشیستها در عرصه هنر از طریق روش‌ها و ایده‌های متنوع و خلاقانه‌ای مطرح شده اند! ... جالب است بدانید هنرمندان بسیاری هستند که ناخودآگاه در عرصه آنارشیسم ، هنر خود را عرضه میکنند با وجود اینکه ضرورتا آنارشیست نیستند!برای اطلاع بیشتر رجوع کنید به فیلم معروف " شورش در کشتی بانتی " با هنرمندی مارلون براندو*!هنر به عنوان یک ابزار قدرتمند برای بیان ایده‌های سیاسی و اجتماعی به آنارشیستها کمک کرده تا پیام‌های خود را به مخاطبان بیشتری منتقل کنند. در زیر چند روش و رویکرد که آنارشیستها در عرصه هنر استفاده می کنند...:
1. هنر خیابانی و گرافیتی
گرافیتی و نقاشی دیواری: گرافیتی یکی از ابزارهای مؤثر برای بیان اعتراضات و پیام‌های آنارشیستی است. نقاشی‌های دیواری که موضوعات سیاسی و اجتماعی را به تصویر میکشند، می‌توانند به جلب توجه عموم و آگاهی‌رسانی کمک کنند.
پوسترها و استیکرها: انتشار پوسترها و استیکرهای حاوی پیام‌های آنارشیستی در فضاهای عمومی نیز می‌تواند به تأثیرگذاری و گستردگی پیام‌ها کمک کند.
2. ادبیات و نوشتار
رمان و داستان‌های کوتاه: نویسندگان آنارشیست از طریق خلق داستان‌ها و رمان‌های تخیلی و همچنین واقع‌گرا، ایده‌ها و انتقادات خود را نسبت به ساختارهای اجتماعی و سیاسی موجود بیان میکنند.
شعر و ترانه: شعر و ترانه‌های آنارشیستی که به موضوعاتی مانند آزادی، برابری، و عدالت می‌پردازند، تأثیر عمیقی بر مخاطبان داشته باشند.
3. موسیقی
پانک - راک و موسیقی اعتراضی: موسیقی پانک - راک که اغلب با ایده‌های آنارشیستی و ضدسیستم موجود همراه است، یکی از بسترهای اصلی برای بیان پیام‌های آنارشیستی است. ترانه‌های اعتراضی می‌توانند به عنوان ابزار قوی برای انتشار ایده‌های آنارشیستی استفاده شوند.
کنسرت‌ها و جشنواره‌ها: برگزاری کنسرت‌ها و جشنواره‌های موسیقی با تمرکز بر هنر آنارشیستی به جلب توجه عمومی و تقویت همبستگی بین هنرمندان و مخاطبان کمک کرده است.
4. تئاتر و نمایش
تئاتر خیابانی: تئاتر خیابانی با اجرای نمایش‌های کوتاه و اعتراضی در فضاهای عمومی به جلب توجه و آگاهی‌رسانی در مورد مسائل اجتماعی و سیاسی کمک کرده است!
پرفورمنس آرت (Performance Art) : اجرای هنر زنده می‌تواند به عنوان ابزاری برای بیان اعتراضات و نقدهای آنارشیستی استفاده شود. این نوع هنر با ترکیب عناصر سمعی وبصری و حرکتی می‌تواند تجربه‌ای عمیق و تاثیرگذار برای مخاطبان ایجاد کند...مانند تئاتر و موزیک های خیابانی!
5. هنرهای تجسمی
نقاشی و مجسمه سازی: هنرمندان آنارشیست از نقاشی و مجسمه‌سازی برای خلق آثار هنری استفاده می کنند که مفاهیم و ایده‌های آنارشیستی را به تصویر میکشند.
عکاسی و ویدئو: عکاسی و تولید ویدئو... به عنوان ابزارهای مؤثر برای مستندسازی اعتراضات و نمایش واقعیت‌های اجتماعی و سیاسی استفاده میشود.
6. پروژه‌های مشارکتی و تعاونی
کارگاه‌های هنری: برگزاری کارگاه‌های هنری که به مشارکت جمعی و همکاری بین هنرمندان و مخاطبان تأکید دارند، می‌تواند به تقویت اصول آنارشیستی مانند همبستگی و خودمدیریتی کمک کند.
فضاهای هنری مستقل: ایجاد فضاهای هنری مستقل که توسط هنرمندان و بدون دخالت نهادهای دولتی یا تجاری اداره میشوند، به پرورش هنر آنارشیستی و ترویج ایده‌های آن کمک کند.
مثال‌های برجسته:
بنکسی (Banksy): هنرمند گرافیتی معروف که آثار او غالباً شامل پیام‌های ضدسیستم، ضدسرمایه‌داری و ضداقتدارگرایی است و تأثیر زیادی در جلب توجه عمومی به مسائل اجتماعی دارد.
جوامع هنری آنارشیستی: گروه‌هایی مانند "Critical Art Ensemble" که از هنر برای بیان اعتراضات سیاسی و اجتماعی و ترویج ایده‌های آنارشیستی استفاده میکنند.
نتیجه‌گیری
آنارشیستها از هنر به عنوان یک ابزار قدرتمند برای انتشار پیام‌ها و ایده‌های خود استفاده میکنند. با استفاده از روش‌های خلاقانه و مشارکتی در عرصه‌های مختلف هنری، توجه عموم را به مسائل اجتماعی و سیاسی جلب کرده و به تغییرات مثبت در جامعه کمک کرده اند . این میراث را آنارشیستها از بنیادنگذاران سبک امپرسیونیسم (Impressionism) به ارث برده اند!
4 - آیا جامعه ای آزاد مبنی بر نظریات آنارشیستی امکان پذیر است؟
آنارشیستها به طور عمده به ایجاد یک جامعه آزاد و بدون دولت و سرمایه‌داری اهمیت می‌دهند. آنها باور دارند که جامعه‌ای که بر اساس اصول آزادی، عدالت، همبستگی و خودمدیریتی ساخته شده باشد، قابل تحقق است. اما آیا اینگونه جامعه واقعاً قابل تحقق است؟
با توجه به مخاطرات و چالش‌های مختلف، ممکن است به نظر برسد که ایجاد یک جامعه آزاد و بدون دولت امکان‌پذیر نیست. اما آنارشیستها به عنوان یک هدف بلندمدت به ایجاد چنین جامعه‌ای اعتقاد دارند و به دنبال ارتقاء و تقویت ساختارهای اجتماعی و اقتصادی بر مبنای اصول آنارشیسم هستند.
برخی از عواملی که ایجاد یک جامعه آزاد و بدون دولت را دشوار میکنند شامل موارد زیر است:
نیاز به تغییرات ساختاری: ایجاد یک جامعه آزاد و بدون دولت نیاز به تغییرات گسترده در ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دارد که ممکن است بسیار پیچیده و دشوار باشد.
مقاومت نیروهای قدرتمند: نیروهایی که از حفظ و تقویت سیستم فعلی سود می‌برند، به شدت مخالف ایجاد یک جامعه آزاد هستند و تلاش می کنند تا این تغییرات را مهار کنند.آنان با داشتن قدرت وسیع تبلیغاتی ! مطبوعات ، رادیو و تلویزیون و اینترنت....از اشاعه فرهنگی و سیاسی جامعه آزاد مورد نظر آنارشیستها ؛ شدیدا جلوگیری میکنند!
چالش‌های امنیتی: گفته میشود بدون وجود دولت و نیروهای امنیتی مربوطه، ایجاد یک جامعه آزاد ممکن است با چالش‌های امنیتی روبرو شود و این امر می‌تواند خطرات جدی برای جامعه به وجود آورد....در واقع کوششی است جهت سد قدرت تخیلات انسانها...! جالب است قدرتمندان در دولت ، کارتل های عظیم و ادیان... میکوشند بهشت و جهنم ( تخیلی ) را به مردم بقبولانند...اما از جامعه آزاد آنارشیستی وحشت دارند!
مسئولیت‌پذیری فردی: در یک جامعه آزاد، مسئولیت‌پذیری فردی بسیار مهم است و همه افراد باید توانایی مشارکت فعال در مدیریت و اداره امور جامعه را داشته باشند.
اگرچه ایجاد یک جامعه آزاد و بدون دولت ممکن است با چالش‌ها و موانعی روبرو شود، اما آنارشیستها به عنوان یک ایده‌ال و هدف بلندمدت به این امر اعتقاد دارند و به دنبال پیشبرد این هدف با استفاده از روش‌ها و استراتژی‌های مختلف هستند. به هر حال، این ایده‌ال اغلب به عنوان یک راهنمای عملی برای تحقق اصول آزادی ، عدالت و همبستگی در جوامع مورد بررسی و بحث قرار می‌گیرد.
5- آیا آنارشیستها معتقد به جنگ مسلحانه هستند و طرفداری از تروریسم میکنند؟
آنارشیستها به طور کلی به جنگ مسلحانه و تروریسم معتقد نیستند، اما نظرات و عقاید مختلفی درباره این موضوع وجود دارد و افراد مختلفی هستند که به نحوه برخورد با سرکوب و تعدی دولتی و سیستم سرمایه‌داری نگرشی متفاوت دارند. برخی از آنارشیستها اعتقاد دارند که اقدامات مسلحانه ممکن است در برخورد با سرکوب و ستم دولتی توجیه‌پذیر باشند، در حالی که بسیاری دیگر از آنارشیستها به روش‌های غیرخشونت‌آمیز، مثل اعتراضات مسالمت‌آمیز و ایجاد تغییرات اجتماعی از طریق آگاهی‌بخشی و مبارزه غیرخشونت‌آمیز می‌پردازند.
در واقع آنارشیستها به طور کلی به جلوگیری از سرکوب و تعدی دولتی و سیستم‌های قدرتمند متمرکز تمایل دارند و به دنبال ایجاد جامعه‌ای مبتنی بر همبستگی، عدالت، و خودمدیریتی هستند. اکثریت آنارشیستها اعتقاد دارند که تروریسم و استفاده از خشونت به عنوان راهی برای تغییر سیاسی، نه تنها باعث آسیب به افراد بی‌گناه میشود، بلکه به تضعیف اهداف اصلی جنبش آنارشیستی را به دنبال داشته باشد.
به همین دلیل، بسیاری از آنارشیستها به جای استفاده از خشونت و تروریسم، به روش‌های مبتنی بر اقدام مسالمت‌آمیز و توانمندسازی افراد و جوامع برای مبارزه با سیستم‌های سرمایه‌داری و دولتی تمایل دارند. این شامل اعتراضات مسالمت‌آمیز، انتشار آگاهی، سازماندهی جوامع مبتنی بر همبستگی و ایجاد جامعه‌های آزادی‌خواه و خودمدیریتی است.
بنابراین: میتوان گفت که برخی از آنارشیستها ممکن است اقدامات خشونت‌آمیز را موجه دانسته و حمایت کنند، اما بسیاری دیگر از آنها این رویکردها را رد میکنند و به جای آن به روش‌های غیرخشونت‌آمیز و ایجاد تغییرات اجتماعی از طریق آگاهی‌بخشی و مبارزه مسالمت‌آمیز می‌پردازند. در مورد تروریسم و آنارشیسم ادامه میدهیم!
آنارشیسم و تروریسم دو مفهوم متفاوت هستند و هیچ‌یک از آنها به عنوان مفهومی همسنگ با دیگری محسوب نمی‌شوند. آنارشیسم یک ایده ( غیر ایدئلوژیک !) سیاسی – اجتماعی و فرهنگی است که به ایجاد جامعه‌ای بدون دولت و سیستم‌های سرمایه‌داری و ایجاد اصولی مبتنی بر آزادی، عدالت و همبستگی تاکید دارد، در حالی که تروریسم به استفاده از خشونت، ایجاد ارعاب و ترس و حملات وحشیانه به افراد یا تاسیسات موجود برای تحقق اهداف سیاسی، ایدئولوژیکی دینی و غیر دینی و مکتبی ...اشاره دارد!
تروریسم به عنوان یک رویکرد خشونت‌آمیز و عموما برای به دست آوردن اهداف سیاسی خاص استفاده میشود و به عنوان یک ابزار برای ایجاد ترس و ناامنی در جامعه به کار می‌رود. تروریست‌ها اغلب از روش‌های خشونت‌آمیز مثل انفجارها، حملات مسلحانه، ربودن و گروکانگیری ، کشتار بی رحمانه برای تحقق اهداف خود استفاده میکنند.
بنابراین، میتوان به طور روشن بیان کرد که آنارشیسم و تروریسم دو مفهوم متفاوت هستند و آنارشیستها به طور کلی از استفاده از خشونت و تروریسم برای تحقق اهداف خود منصرف شده اند! و به روش‌های غیرخشونت‌آمیز برای تغییرات اجتماعی - فرهنگی می‌پردازند و به آنانی که تحت تاثیر آنارشیسم به خشونت روی آورده و دست به ترور و بمب گذاری زده اند. اقدامات آنان را محکوم و ترور را در هر شکل و شمایلی محکوم میکنند!
6 - چرا طرفداران سرمایه داری و مارکسیستها بخصوص مایلند آنارشیستها را تروریست بنامند؟
تهدید به نظم و استقرار: آنارشیستها به طور کلی با نظام سرمایه‌داری و دولت مخالفت میکنند و به جای آن به ایجاد جامعه‌های بدون دولت و سیستم‌های مبتنی بر خودمدیریت و همبستگی تأکید دارند. این ایده‌آل‌ها می‌توانند به نظر دولتمردان و سرمایه‌داری دولتی و غیر دولتی به عنوان یک تهدید جدی برای نظم و استقرار سیستم موجود بیایند و بنابراین آنارشیستها را تروریست بنامند.
بی‌اطلاعی و تبلیغات منفی: بسیاری از افراد، به ویژه در رسانه‌ها، آگاهانه تصویری ناگوار و منفی از آنارشیسم ارائه می‌دهند و آنها را به عنوان گروه‌های خشونت‌آمیز و تروریستی توصیف میکنند. این نوع تبلیغات باعث شده که افراد زیادی از آنارشیستها وحشت دارند!
مقاومت علیه تغییر: طرفداران سرمایه‌داری ، مارکسیستها و سایر مکاتب ایدئولوژیک احساس انزجار و گاها تنفراز آنارشیست دارند...زیرا آنارشیستها ها مخالف دیکتاتوری بهرشکل آن هستند و با سیستم موجود شدیدا زاویه دارند! لذا حافظان منافع در سیستم های هیراشیک ، تلاش میکنند تا آنها را تروریست بنامند تا علیه آنها بهتر اقدام کنند.
تلاش برای تشویش افکار عمومی: برخی از افراد ، گروه‌ها ، احزاب و حافظان وضع موجود.... برای تشویش افکار عمومی و ایجاد ترس در جامعه، آنارشیستها را تروریست مینامند که از پیشبرد ایده‌آل‌های آنارشیستها جلوگیری کنند!
7- دشمنان و دوستان آنارشیستها چه کسانی هستند؟
دوستان و دشمنان آنارشیستها ممکن است بسته به مواقع و شرایط مختلف متفاوت باشند. اما در کل ، آنارشیستها افرادی را که با ایده‌آل‌ها و اهداف آنان همخوانی دارند، دوستان خود می‌شناسند و افرادی را که با ایده‌آل‌ها و هدف‌های آنان مخالفت میکنند یا به ترویج و تثبیت سیستم‌های دولتی و سرمایه‌داری می‌پردازند، دشمنان خود می‌دانند. البته مرز بین دوستی و دشمنی سیال است! در زیر به برخی از دوستان و دشمنان آنارشیستها اشاره میشود:
دوستان آنارشیستها:
آنارشیستها با تفکر متفاوت: آنارشیستها معمولاً با یکدیگر ارتباط و همبستگی دارند و ایده‌های آنارشیستی را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند.گرچه تفاوتهائی دارند!
فعالان اجتماعی: فعالان اجتماعی که به دنبال ایجاد تغییرات اجتماعی مبتنی بر عدالت ، آزادی و همبستگی هستند، می‌توانند از دوستان آنارشیستها باشند.
حق‌طلبان: افرادی که به دنبال استیفای حقوق شهروندی، حقوق بشر، حقوق اجتماعی - فرهنگی ، مخالفان جنگ و دیکتاتوری ، مخالفان برده و نژاد پرستی، مخالفان آنتی سمیتسم و فاشیسم... مورد پشتیبانی و حمایت آنارشیستها نیز هستند...!
دشمنان آنارشیستها:
دولت و نهادهای قدرتمند: دولت و نهادهایی که به تثبیت قدرت و سیستم‌های دولتی و سرمایه‌داری متمرکز هستند، گروه‌های مختلف افراطی ایدئولوژیک ... از دشمنان آنارشیستسها محسوب میشوند!
سازمان‌های منسجم تروریستی: آنارشیستها از روش‌های غیرخشونت‌آمیز برای تحقق اهداف خود استفاده میکنند، اما برخی از گروه‌های تروریستی وجود دارند که از خشونت و تروریسم به عنوان ابزار برای تحقق اهدافشان استفاده می کنند ، آنان دشمنان آنارشیستها هستند. البته میتوان گفت که موقعیت جغرافیایی، فرهنگ، و شرایط اجتماعی متفاوت می‌تواند بر دوستان و دشمنان آنارشیستها تأثیر بگذارد و باعث تغییر در نگرش افراد نسبت به آنها شود.
8- در مورد آنارشیسم وآنارشیستهای ایرانی چه میدانید...!؟
آنارشیسم در ایران نیز یک جریان فعال و تأثیرگذار است که در طول تاریخ ایران، جایگاه خود را داشته است. گرچه آنارشیست‌های ایرانی از دیدگاه‌ها، اهداف و رویکردهایشان متفاوت هستند اما اغلب از نظریات و اصول آنارشیستی الهام میگیرند. در زیر به برخی از جنبه‌های مهم درباره آنارشیسم در ایران اشاره می‌کنیم:
تاریخچه: گفته میشود جنبش آنارشیستی در ایران در دوران قاجار( دقیقا روشن نیست!) شروع و بعد از آن در دهه‌های اخیر ادامه یافته است! این جریان در دوران پهلوی نیز فعالیت‌هایی داشته و پس از انقلاب اسلامی نیز فعالیت‌های خود را ادامه داده‌اند....اما ریشه آنارشیسم در ایران به تاریخ باستان و جنبش مزدک و مزدکیان در عهد سلسله ساسانیان (488 – 531 میلادی ) مربوط میشود! از اشتراکات اجتماعی این دو جنبش در مورد زنان و ثروت است که بسیار جالب توجه است!...گفته میشود مزدک اعتقاد به اشتراکی بودن زنان را داشت....در صورتی که مزدک در عصر خود معتقد به برابری حقوقی زنان با مردان بود و زنان در عصر وی در انتخاب همسر آزاد بودند و اشتراکی بودن زنان در واقع ساخته ذهن مخالفان وی بود که ترجیح میدادند زنان از حرمسراهای دربار و اشخاص پرنفوذ خارج نشوند! در مورد ثروت ، مزدک به اشتراکی بودن سرمایه و ثروت نظر داشت که تمام شهروندان ( نه جماعتی خاص...! ) از آن بهرمند شوند...! این یکی از اشتراکات مهم تفکرات مترقی مزدک با آنارشیسم است! البته کمونیستهای وطنی تحت تاثیر ادبیات روسی سعی دارند این جنبش را به نفع خود مصادره به مطلوب کنند و دیده شده بعضی از تاریخنگاران اروپائی حتی جنبش مزدکیان را اولین جنبش کمونیستی نام نهادند که اصولا این اشتباه بزرگی است....مزدک و مزدکیان با آنارشیسم بیشترین اشتراکات را دارند تا کمونیستهای خصوصا مارکسیستهای دولتی...!
موضوعات و مبارزات: آنارشیست‌های ایرانی در مبارزات مختلفی شرکت کرده‌اند بدون آن که نامی از خود ببرند و تبلیغات کنند! از جمله مبارزه علیه نظام سلطه ، دفاع از حقوق بشر، آزادی بیان و حمایت از طبقات آسیب‌پذیر. آنارشیست‌های ایرانی از اصول و ایده‌آل‌های آنارشیستی مانند آزادی، عدالت ، همبستگی و خودمدیریتی الهام میگیرند و برای تحقق آنها مبارزه میکنند. در ایران ، افراد ، گروه‌های آنارشیستی مختلفی فعالیت دارند که تأثیرات مختلفی در فرهنگ و اجتماع داشته اند و برای برخی از جوانان و فعالان ایرانی به عنوان یک جنبش اجتماعی و سیاسی مطرح است! استقبال از آنارشیسم در ایران امروز نیز بسته به شرایط و موقعیت‌های اجتماعی و فرهنگی متفاوت است و برخی از افراد و جوانان ایرانی ممکن است به ایده‌آل‌ها و اصول آنارشیستی جذب شده اند اما هنوز از آنارشیست بودن خود ترس دارند! در حالی که برخی دیگر به آن انتقاد دارند اما از مدلهای مبارزاتی آنارشیستها الهام میگیرند!
9- گفته میشود در یک جامعه آزاد آنارشیستی احتیاج مبرمی به مشارکت فعال تمام شهروندان است!
در یک جامعه آزاد آنارشیستی، مشارکت فعال و همبستگی میان تمام شهروندان از اهمیت بالایی برخوردار است. این امر نه تنها به تقویت دموکراسی مستقیم و ایجاد حس مالکیت و تعلق به جامعه کمک میکند، بلکه باعث میشود تا همه افراد در تصمیم‌گیری‌ها و مدیریت ، مشارکت داشته باشند. برای رسیدن به این هدف، باید اقداماتی مشخص انجام شود تا این شوق در اعضای جامعه بوجود آید!
تشویق به مشارکت فعال در کانون‌ها و سندیکاها: ایجاد و تقویت کانون‌ها و سندیکاهای مختلف به افراد این امکان را می‌دهد که در تصمیم‌گیری‌های مربوط به حوزه‌های مختلف زندگی اجتماعی و کاری خود نقش داشته باشند. این نهادها می‌توانند به عنوان پلی بین افراد و جامعه عمل کنند و فضای مناسبی برای بحث و تبادل نظر فراهم کنند.
آموزش و آگاهی بخشی: آموزش شهروندان در مورد حقوق و وظایف خود و همچنین فراهم کردن فرصت‌های آموزشی برای افزایش مهارت‌های مدیریتی و اجتماعی می‌تواند به ارتقاء مشارکت فعال کمک کند. برنامه‌های آموزشی در مدارس، دانشگاه‌ها و مراکز اجتماعی می‌تواند افراد را با اصول آنارشیسم و دموکراسی مستقیم آشنا کند.
ایجاد ساختارهای دموکراتیک و مشارکتی: ساختارهایی که امکان مشارکت مستقیم افراد را فراهم میکنند، باید ایجاد و تقویت شوند. این ساختارها می‌توانند شامل شوراهای محلی ، انجمن‌های مردمی و کمیته‌های تصمیم‌گیری باشند که در آنها هر فرد فرصت ابراز نظر و مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها را داشته باشد.
توسعه فضای عمومی و اجتماعی: ایجاد فضاهای عمومی و اجتماعی که افراد بتوانند در آنها گرد هم آیند و به تبادل نظر بپردازند و این به تقویت حس تعلق به جامعه کمک میکند. پارک‌ها ، کتابخانه‌ها ، مراکز فرهنگی و اجتماعی می‌توانند به عنوان فضاهایی برای ایجاد ارتباط و همبستگی عمل کنند.
تضمین شفافیت و پاسخگویی: ایجاد مکانیزم‌های شفافیت و پاسخگویی در مدیریت منابع و تصمیم‌گیری‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. شهروندان باید بتوانند به راحتی به اطلاعات مربوط به تصمیم‌گیری‌ها و عملکرد نهادها دسترسی داشته باشند و در صورت لزوم، بتوانند نقد خود را ارائه دهند.
ترویج ارزش‌های همبستگی و همکاری: ترویج و آموزش ارزش‌های همبستگی، همکاری و احترام به یکدیگر می‌تواند به تقویت پیوندهای اجتماعی و ایجاد جامعه‌ای پویا و متحد کمک کند. این امر می‌تواند از طریق رسانه‌ها، برنامه‌های فرهنگی و آموزشی و رویدادهای اجتماعی تحقق یابد.
با اتخاذ این اقدامات، میتوان حس تعلق خاطر به جامعه را در میان شهروندان تقویت کرد و مشارکت فعال آنان را در تمامی جوانب زندگی اجتماعی و اقتصادی - سیاسی فراهم نمود. این رویکرد نه تنها به پایداری و توسعه جامعه آزاد آنارشیستی کمک میکند، بلکه زمینه‌ای برای رشد و پیشرفت فردی و جمعی فراهم می‌آورد.
10- جامعه آنارشیستی بر مبنای آزادی فردی و اجتماعی ، همبستگی و تعاون استوار است. آیا جایگاه افراد و وظایف آنان نیز مشخص است...؟
تصویری که از جامعه آنارشیستی میتوان ارائه داد ، جامعه‌ای است که بر اساس اصول آزادی فردی و اجتماعی، همبستگی و تعاون استوار است. این جامعه به مثابه کتابخانه‌ای است که در آن جایگاه افراد و مناسبات به طور دقیق مشخص شده است. برای تشکیل چنین جامعه‌ای، کار و همبستگی همگانی ضروری است. بیایید جزئیات این دیدگاه را بررسی کنیم:
آزادی فردی و اجتماعی: در چنین جامعه‌ای، آزادی‌های فردی و اجتماعی افراد به طور کامل محترم شمرده میشود. هر فردی حق دارد بدون محدودیت‌های ناعادلانه زندگی کند، تصمیم بگیرد و عمل کند، به شرطی که به حقوق دیگران احترام بگذارد.
همبستگی و تعاون: این جامعه بر پایه همکاری و همبستگی بین افراد استوار است. افراد به جای رقابت ناعادلانه و مخرب با یکدیگر همکاری میکنند تا به اهداف مشترک دست یابند و مشکلات را حل کنند. این نوع همکاری می‌تواند از طریق تشکیل تعاونی‌ها ، شوراهای محلی و سایر ساختارهای اجتماعی باشد که در آنها تصمیم‌گیری‌ها به صورت جمعی و مشارکتی انجام میشود.
سازماندهی منظم: جامعه به طور منظم و شفاف سازماندهی شده است، به گونه‌ای که جایگاه و نقش هر فرد مشخص است. مانند یک کتابخانه که در آن هر کتاب جایگاه خاص خود را دارد، در این جامعه نیز هر فرد در چارچوب معینی که خودشان بدان مایل هستند قرار دارند که به طور شفاف تعریف شده است.
همبستگی عمومی: برای تشکیل و پایدار نگه داشتن چنین جامعه‌ای، نیاز به همبستگی و مشارکت همگانی است. این بدان معناست که همه افراد جامعه باید درک کنند که منافع آنها با همکاری و تعامل مثبت با دیگران تامین میشود. این همبستگی می‌تواند از طریق آموزش، فرهنگ سازی و ایجاد ساختارهای اجتماعی مناسب تقویت شود.
این دیدگاه به خوبی نشان می‌دهد که چگونه اصول آنارشیسم می‌توانند در جهت ایجاد یک جامعه عادلانه و انسانی به کار گرفته شوند. در چنین جامعه‌ای، هر فرد به عنوان عضوی ارزشمند از جامعه در نظر گرفته میشود و با همکاری و احترام متقابل، جامعه‌ای آزاد ، پایدار و هماهنگ شکل می‌گیرد. پایان
پاورقی : توضیحات
* در مورد جنبش آنارشیستی ماخنو در اوکرائین
جنبش آنارشیستی ماخنو، به نام رهبر آن نستور ماخنو (1888-1934)، یکی از جنبش‌های انقلابی برجسته در اوکراین و در کل تاریخ آنارشیسم به شمار می‌آید. این جنبش در دوران جنگ داخلی روسیه (1917-1922) شکل گرفت و به نام «ماخنووچینا» شناخته میشود.
نستور ماخنو ( Nestor Ivanovyc Machno 1888-1934)
نستور ماخنو، متولد روستای هولای‌پول در اوکراین از اوایل جوانی به فعالیت‌های انقلابی گرایش داشت. او به دلیل فعالیت‌های ضد تزار به زندان افتاد و در آنجا با اندیشه‌های آنارشیستی آشنا شد. بعد از آزادی از زندان در جریان انقلاب فوریه 1917، ماخنو به اوکراین بازگشت و به سازماندهی جنبش‌های دهقانی پرداخت.
اهداف و اصول
جنبش ماخنو اصولی همچون خودمدیریتی، مخالفت با هرگونه اقتدار مرکزی، و ایجاد جوامع آزاد بر پایه تعاون و همکاری داوطلبانه را دنبال می‌کرد. این جنبش در مناطق مختلف اوکراین، به ویژه در ناحیه جنوب شرقی، حمایت گسترده‌ای از سوی دهقانان دریافت کرد.
دستاوردها و فعالیت‌ها
جنبش ماخنو توانست در مقابل نیروهای مختلفی از جمله ارتش سفید (ضد بلشویک)، ارتش سرخ (بلشویک‌ها)، و نیروهای خارجی (مانند نیروهای آلمانی و اتریشی) مقاومت کند. ارتش انقلابی ماخنو که به «ارتش انقلابی شورشیان اوکراین» معروف بود، نقش مهمی در مبارزات ضد استعماری و ضد استبدادی در اوکرائین داشت.
پایان جنبش
در نهایت، پس از پیروزی بلشویک‌ها در جنگ داخلی، ارتش سرخ به رهبری مجنونی چون تروتسکی به تدریج توانست ماخنو و نیروهایش را سرکوب کند. ماخنو پس از شکست به رومانی و سپس به فرانسه فرار کرد و بقیه عمر خود را در تبعید گذراند. او در سال 1934 در پاریس درگذشت.
میراث:
جنبش ماخنو همچنان یکی از مهم‌ترین نمونه‌های جنبش‌های آنارشیستی در تاریخ به شمار می‌آید. اصول و ایده‌های آن در میان آنارشیستها و محققان تاریخ اجتماعی و سیاسی همچنان مورد بحث و توجه قرار دارد. ماخنو به عنوان نمادی از مقاومت دهقانی و مبارزه برای آزادی و خودمختاری در برابر استبداد بلشویکی شناخته میشود.
* در مورد س ان ت در اسپانیا :
س ان ت (CNT) ، که مخفف عبارت « کنفدراسیون ملی کار» (Confederación Nacional del Trabajo) است، یک اتحادیه کارگری آنارشیستی در اسپانیا است که نقش مهمی در تاریخ جنبش کارگری اسپانیا و جهان داشته است.
تاریخچه:
CNT در سال 1910 تأسیس شد و به سرعت به یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین اتحادیه‌های کارگری در اسپانیا و اروپا تبدیل شد. این اتحادیه بر اساس اصول آنارشو- سندیکالیسم که ترکیبی از آنارشیسم و سندیکالیسم است، عمل می‌کرد. این اصول شامل خودمدیریتی کارگران، تصمیم‌گیری از پایین به بالا و خودکفایی اقتصادی و اجتماعی بود.
فعالیت‌ها و نقش در تاریخ اسپانیا
اعتصابات و مبارزات کارگری: CNT نقش برجسته‌ای در سازماندهی اعتصابات و مبارزات کارگری ایفا کرد. این اتحادیه به ویژه در سال‌های 1919-1923، دوره‌ای که به «سه سال سیاه» معروف است، در سازماندهی اعتصابات گسترده و مقاومت در برابر سرکوب دولت و کارفرمایان فعال بود.
جنگ داخلی اسپانیا (1936-1939): در جریان جنگ داخلی اسپانیا، CNT نقش بسیار مهمی ایفا کرد. این اتحادیه در بسیاری از مناطق، به ویژه در کاتالونیا و آراگون، موفق به برقراری کمون‌ها و جوامع خودمدیریتی شد. در این مناطق، صنایع و کشاورزی توسط کارگران و دهقانان به صورت جمعی و دموکراتیک مدیریت می‌شد.
مبارزه با فاشیسم: CNT به عنوان یکی از نیروهای اصلی مبارزه با فاشیسم در اسپانیا شناخته میشود. اعضای CNT در کنار نیروهای دیگر جمهوری‌خواه علیه نیروهای فاشیستی ژنرال فرانکو جنگیدند.
سرکوب و تبعید
پس از پیروزی فرانکو در جنگ داخلی اسپانیا، CNT به شدت سرکوب شد. بسیاری از اعضای آن زندانی، اعدام ، یا تبعید شدند. این اتحادیه به فعالیت‌های مخفی و زیرزمینی روی آورد و تا پایان دیکتاتوری فرانکو در سال 1975، به صورت غیرقانونی به فعالیت خود ادامه داد.
بازسازی و وضعیت کنونی
پس از مرگ فرانکو و بازگشت دموکراسی به اسپانیا، CNT مجدداً به عنوان یک سازمان قانونی به فعالیت پرداخت. با وجود کاهش نفوذ و تعداد اعضا نسبت به دوران اوج خود، این اتحادیه همچنان فعال است و به ترویج اصول آنارشو- سندیکالیسم و دفاع از حقوق کارگران ادامه می‌دهد.
میراث و تأثیر
میراث CNT در تاریخ جنبش کارگری و آنارشیستی اسپانیا بسیار مهم است. این اتحادیه نمونه‌ای برجسته از تلاش برای ایجاد یک جامعه عادلانه‌تر و آزادتر از طریق خودمدیریتی کارگران و مبارزه علیه استبداد و فاشیسم است. ایده‌ها و تجربیات CNT همچنان الهام‌بخش بسیاری از جنبش‌ها و فعالان کارگری در سراسر جهان است.
شهرک * فری تاون کرستیانیا در پایتخت دانمارک !
شهرک فری تاون کریستیانیا (Freetown Christiania) یک منطقه خودگردان و نیمه مستقل در کپنهاگ، پایتخت دانمارک است. این شهرک در سال ۱۹۷۱ توسط گروهی از هیپی‌ها، آنارشیستها و افراد دیگر که به دنبال زندگی متفاوت و آزادی بیشتر بودند، تأسیس شد. کریستیانیا در محله کریستین شاوان (Christianshavn) واقع شده است و به دلیل فرهنگ خاص، قوانین داخلی و سبک زندگی متفاوتش معروف است.
ویژگی‌های مهم کریستیانیا:
خودگردانی و قوانین داخلی: کریستیانیا دارای یک سیستم مدیریتی مستقل است و قوانین داخلی خود را دارد که توسط ساکنانش تعیین میشود. در اینجا، تصمیمات به صورت جمعی و از طریق جلسات عمومی گرفته میشود.
فرهنگ و هنر: این منطقه به خاطر فعالیت‌های هنری، موسیقی و فرهنگی‌اش شناخته میشود. کریستیانیا محلی برای بسیاری از هنرمندان و موسیقی‌دانان است و اغلب کنسرت‌ها، نمایشگاه‌ها و رویدادهای فرهنگی در اینجا برگزار میشود.
معماری و فضای شهری: ساختمان‌ها و خانه‌های کریستیانیا به شکل خاصی طراحی شده‌اند و اغلب دست‌ساز هستند. این منطقه دارای فضای سبز زیادی است و تاکید زیادی بر حفاظت از محیط زیست دارد.
سیاست مواد مخدر: کریستیانیا به خاطر سیاست‌های آزادانه‌اش در مورد مواد مخدر سبک، مانند حشیش، مشهور است. خیابان Pusher Street به خاطر فروش آزادانه این مواد شناخته میشود، اگرچه این امر همیشه مورد مناقشه بوده و با قوانین دانمارک همخوانی ندارد.
گردشگری: کریستیانیا یکی از جاذبه‌های توریستی محبوب دانمارک است. بازدیدکنندگان از سراسر جهان به اینجا می‌آیند تا از فرهنگ و فضای خاص آن بازدید کنند. با این حال، عکاسی در بعضی از مناطق آن ممنوع است.
چالش‌ها و مسائل:
کریستیانیا با چالش‌های مختلفی مواجه است، از جمله تنش با دولت دانمارک بر سر مسائل مالکیت زمین و قوانین مواد مخدر. با این حال، این منطقه توانسته است به عنوان یک مدل از زندگی خودگردان و جایگزین ادامه دهد و همچنان مورد احترام و توجه بسیاری قرار گیرد.
منابع اقتصادی:
کریستیانیا از طریق فعالیت‌های هنری، فرهنگی و فروش محصولات دست‌ساز ( دوچرخه ) و محلی به اقتصاد خود کمک میکند.
کریستیانیا نمونه‌ای منحصر به فرد از یک جامعه خودگردان و متفاوت است که توانسته است با چالش‌های بسیاری مقابله کند و همچنان به عنوان یک نماد از آزادی و خلاقیت در دل یک شهر بزرگ و مدرن مانند کپنهاگ باقی بماند.